ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΛΠΗ….
Παρακολουθώντας τις πολιτικές και
οικονομικές εξελιξεις στην Ελλάδα, αντιλαμβανόμαστε ένα κλίμα πανικού και τρομοκρατίας..δραχμή ή
ευρώ..καταθέσεις ή αναλήψεις..μνημόνιο ή όχι..
Ένα κλίμα σχεδιασμένο να
αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Αλληλοσπαραγμός για θέματα, που ο καθένας από εμάς αναγκαστικά έχει εξελιχθεί
σε οικονομολόγο της «πεντάρας».. Καταντήσαμε έτσι γιατί δεν μπορούμε πλέον να
εξηγήσουμε γιατί η ποιότητα της ζωής μας έχει μεταβληθεί, γιατί το βιοτικό
επίπεδο ζωής έχει γυρίσει δεκάδες χρόνια πίσω, γιατί η αξιοπρέπεια πλέον
«παζαρεύεται» για ένα κομμάτι ψωμί.
Συναντώντας απλούς ανθρώπους που
παλεύουν καθημερινά μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας..Απαντώντας σε κλήσεις από
τράπεζες και μην μπορώντας να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς το ίδιο Απάνθρωπο Κράτος, το οποίο συνεχώς
διεκδικεί μην μπορώντας να δώσει πλέον τίποτα.
Ποιος θα καλύψει τον πόνο όλων αυτών των ανθρώπων, ποιος μπορεί να τους
εγγυηθεί τα «μικρά», τα « πραγματικά»; Γιατί πρέπει να έχουμε όλοι γνώμη
για την οικονομική κατάντια της χώρας μας και όχι μόνο. Πρέπει να παραδεχθουμε
ότι οι ρόλοι έχουν αλλάξει, ο μικρός έχει αναλάβει το ρόλο του μεγάλου.. ο
μικρός καλείται να αποφασίσει με την ψήφο του για θέματα που δεν γνωρίζει. Και
άλλωστε γιατι να τα γνωρίζει..ο μικρός προσπαθεί να επιβιώσει. Και όμως όλοι έχουμε μπει σε μια διαδικασία
να τσακωνόμαστε, να κατηγορούμε τους «άλλους», τους ξένους που μας κατάντησαν
σε αυτή την άθλια οικονομική κατάσταση..Δεν φταίμε εμείς , φταίνε οι
άλλοι.. Δεν φταίμε εμείς που τόσες δεκαετίες εμπιστευτήκαμε την ψήφο μας σε ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ…Δεν φταίμε εμείς
που κλείναμε τα μάτια στο λεγόμενο «γρηγορόσημο»
του Δημοσίου..Δεν φέρουμε ευθύνη για
το ότι δεν διεκδικήσαμε αυτό που πραγματικά μας άξιζε.
Και η πολιτική προπαγάνδα , η
οποία γνωρίζει πολύ καλά πώς να μας χειραγωγεί και να μας κατευθύνει για άλλη
μια φορά προσπαθεί να φτάσει στο στόχο της..Να καταφέρει μέσα από ανόητα διλήμματα να αποσπάσει ύπουλα
την ψήφο μας. Διλήμματα ανούσια, διλήμματα αποσπασματικά χωρίς λύσεις, χωρίς αύριο. Θα τους αφήσετε να μας κοροιδέψουν ξανά
ή θα τους δείξουμε τη δύναμή μας; Θα εμπιστευτείτε για άλλη μια φορά όσους μας
έφεραν σε αυτή την κατάσταση; Αν ναι,
τότε ίσως και να μας αξίζει.. Αν όχι τότε δειλά δειλά μέσα από πραγματικές
λύσεις και προτάσεις και όχι πυροτεχνήματα …. η αναγέννηση μας θα είναι κοντά.
Αγρίου Αγράμπελη
